Ooit reden er trams en (recenter nog) in twee richtingen auto’s op de Haarlemmerdijk. Nu is de straat autovrij. Het kan verkeren in Amsterdam. Keurslager Ton Pouw ziet het voordeel er wel van in. “Toen mijn vader hier slager was, haalde hij zijn vinger wel eens over de vensterbank. Die was zwart van de roet.” Pouw rijdt nu zelf elektrisch. Uitstootvrij. Geen zwarte vensterbanken meer. En laden en lossen mag. Dat is meer dan vlees alleen.
Het verkeer is niet het enige wat er in de loop van de jaren veranderd is bij de slagerij op de Haarlemmerdijk. “O nee. Alles is veranderd”, zegt Pouw, “het verkeer, de klant, het consumptiepatroon. Vroeger was er alleen maar vraag naar stukken vlees, speklappen, slavinken. Nu maken we eendenbout met groente, hertenstoofvlees, pastinaakfilet. We bieden recepten met verrassende combinaties van vlees met groenten, kruiden, kaas en fruit op onze website. Dat deed mijn vader niet”, zegt Pouw lachend. “De wereld verandert. En de vraag naar scharrelvlees is heel groot geworden. Men wil de herkomst weten.”
Buiten de stad
Met die herkomst zit je goed bij slagerij Pouw. Op zijn boerderij buiten de stad houdt de goed geluimde slager zo’n zestig vleeskoeien. ”Een beetje hobby maar het sluit goed aan bij de winkel. We fokken de koeien en we verbouwen het voer ook zelf, zodat we precies weten wat ze te eten krijgen. Wat we niet op onze boerderij hebben, kopen we bij selectief uitgekozen boeren, zodat we een compleet assortiment met uitstekend scharrelvlees kunnen aanbieden”, zegt Pouw.
Het gesprek met Pouw vindt plaats middenin een betrekkelijk kleine ruimte achter het winkelgedeelte waar grove stukken vlees worden uitgebeend en gesneden tot mooie entrecotes en varkenshazen en waar de kant-en-klare gerechten worden gemaakt voor de verkoop. “Mijn vader zat hier al vanaf 1968. In 1988 ben ik erbij gekomen.” Inmiddels werkt de hele familie – vrouw, zoon en dochter – mee in de het bedrijf. Pouw voegt er nog een historisch feitje aan toe: “De eerste melding dat hier een slagerij zat stamt uit 1898.” Het pand ademt het slagersvak.
“De hedendaagse Amsterdammer heeft veel meer te besteden dan vroeger”, antwoordt Pouw op de vraag wat er in de klandizie is veranderd. “Lange leve de expats. Die hebben hun portemonnee vol zitten. Ze rekenen af zonder op het bonnetje te kijken. Dat hoor ik ook van andere ondernemers. Maar de ‘gewone Amsterdammer’ blijft voor ons ook heel belangrijk, hoor, al nemen die in aantal wel af. Wat wil je, de grachtenpandjes hier achter doen 2 à 3 miljoen. Dat is voorbehouden aan de rijkere Amsterdammers of expats.“
Tekst loopt door onder de foto
Onvervalst Amsterdam
Jeugd zie ik hier bijna niet meer. De jongeren trekken weg en dat is begrijpelijk met die huizenprijzen en hoge huren. Vorige week was ik bij een paar kennissen in de Houthavens. Die hadden twee parkeerplekken gekocht á vijf-en-zestig-duizend euro”, zegt Pouw met een onvervalst Amsterdams accent. “En er moet nog erfpacht over betaald worden ook”, voegt zijn zoon eraan toe die al snijdend het gesprek volgt.
Sinds een half jaar rijdt Pouw zijn bestellingen rond met een elektrische bus. Ondanks zijn warme hart voor het milieu heeft hij ermee gewacht tot het laatste moment. “Ik dacht dat de gemeente wel weer met uitstel of ontheffingen zou komen. Ja, dat is Amsterdam, hè. Ze maken vandaag een regel en morgen komen ze met de eerste ontheffing. Toen uit die brief bleek dat er voor mijn oude wagen geen ontheffing mogelijk was, ben ik overgegaan op 100 procent elektrisch. Ik was niet zo stom om weer een diesel te gaan kopen want dan ben je over pakweg drie jaar weer aan de beurt.”
Pouw ziet voor zichzelf geen problemen. “Ik laad thuis op, dat is het makkelijkst. Op mijn boerderij liggen 180 zonnepanelen. Dus daar kan ik de stroom vanaf nemen en dat is voordelig. De aanschafkosten van een elektrische auto zijn hoger maar als je aan de laadpalen in Amsterdam gaat laden, scheelt dat ongeveer de helft in vergelijk met diesel. Ik heb de auto nog maar kort maar ik ga ervan uit dat alle kosten in aanmerking genomen een elektrische auto niet duurder is dan een diesel.”
Meer laadpalen
Voor andere ondernemers maakt Pouw zich meer zorgen. “De gemeente moet veel meer laadpalen neerzetten. Anders wordt dat hele elektrische rijden een afgang. Ze moeten ook iets doen aan de handhaving van de laadplekken. Zoals het nu is mag je je auto een hele dag op een parkeerplek met een laadpaal laten staan, als de stekker er maar inzit.”
Ook vraagt Pouw zich af wat er gebeurt met de ondernemers die met een oude auto rondrijden maar een nieuwe elektrische auto niet kunnen betalen. Pouw: “Tegen hen kun je toch ook moeilijk zeggen: kun je het niet betalen? Jammer dan, exit. Ik ben heel benieuwd wat er in 2025 gaat gebeuren. Aan de andere kant hoop ik dat de gemeente in ieder geval consequent is. Je hebt over de regels nagedacht. Dan moet je ze ook consequent handhaven. Het is net als met kinderen opvoeden: Nee is nee.”